Dante: Kayıp Cennet - Sayfa
1.KISIM-1. BÖLÜM Sisler ve Alevler Genç bahriyeli korkusudan titriyordu. Muhtemelen az sonra Nervin Baştonyek gibi bir canavarın uykusunu bölecek kişi olmanın heyecanıydı bu. Koşar adımlar ile alt güvertede yürürken şöyle söyleniyordu; ‘Efendim ben… Büyük amiral, bağışlayın efendim! Kraven denen şu adam…’ Güç sahibi insanların vereceği tepkiler her an kolayca kestirilebilir değildir. Hele ki Baştonyek gibi bir çılgının… Bahriyelinin bacakları titriyordu, kuzey denizinin buz gibi soğuğundan ve heyecandan. Bahriyeli kaptan kamarasının kapısını tıklatmış ve durumun aciliyetinden dolayı Amiralden ses gelmeden içeri dalmıştı. Kendini uyuyan bir ayının inine dalıp bir çubuk ile bedenini dürtüklüyormuş gibi hissediyordu. İnsanlar çoğu zaman hayvan refleksleri verirler; canavarı uyandırdığında onu beslerse kendine bir zarar gelmeyeceğini düşünüyordu. O, avcıya avından haber verecekti. “Amiral Baştonyek efendimiz! Şey efendim, kalkmalısınız! Yani yanımıza gelmelisiniz, yani efen