Kişisel Edebiyat Blogu

Her bir efsanenin altında onu tetikleyen, onun zeminini kuran, yeryüzüne intikam yeminleri ettiren bir zulüm vardır. Eğer zulüm olmasaydı, kahramanlar olmazdı. Eğer zulüm olmasaydı kendini feda eden büyük erlerin hayatından bahsedemezdik. Çünkü rahat döşekler üstünde her bir adam, tembel bir yaşam ve rahatı kollamak için nefes alan kişiler olurdu. Mutlu düzen öylesine zehirli bir koku yayar ki, onu kollamaya çalışanlar ondan tat dahi alamadan onun çevresinde bir ömür nöbet tutarlar. Onu korumak için kayıp bir yaşama dönüşürler. Ama düzen bozulduğunda; çocuklar ve kadınların hayatı tehlikeye girdiğinde, mutluluk nöbetçileri uyku ile geçen ömrüne veryansın ederek tatlı döşeğinden kalkar ve kılıçlarını zulmün üzerine çeker. Herşeyini feda edenlerin hikayeleri böyle başlar. Kayıp Cennet Hüseyin Ütün

Artık rüyalarımda çekiyorum günden kalan acılarımı Rüyalar hayal ediyorum, gözlerimi kapatıp. Hüseyin Ütün

Uyan ey gözleri mahmur olanım.  Uyan ki güneş uyansın.  Senin ruhunun diriliği ile  bana diri geliyor günler.  Sen uykudayken sanki karanlık ve hep ölüm keder.  Sen yoksan canım eğer, nasıl söyle yaşamaya değer, Açıl gözleri sevgilimin, Açıl ki bitsin ölüm; başlasın yaşam. Hüseyin Ütün-Yarım Yüzlü Adam

Sevgideki en büyük tuzak, kendi beşeriyetimizin sırrıdır. Bizler zihnimizdeki gerçekleri avama tavır olarak aksederken nasıl ki onlarca elekten geçirip, iyilik, güzellik ve dürüstlükle bulamaç edip sunuyor ve bunların gerçeklerimiz olmadığını biliyoruz ya; işte işler sevmeye gelince, aşk gün gelip çatınca, göz ardı ettiğimiz o yüzlerce elekten geçmiş sözlerimiz ve tavırlarımız aklımıza binlerce sorular bırakır ve o soru hep aynı yola çıkar; ya gerçekten sevmiyorsa. Bir insan sevmeden seviyorum demişse birgün, nefretlerini gizleyipte halka karışmak için yüzüne bir tebbessüm takındı ise işte o insan seviyorum diyene ‘bir daha söyle’ demezmi? Hüseyin ütün - Kayıp Cennet

Yeni Ay'ım, yeni Güneşim Her sevgide değişen semalarım. Ah yine fecir yine fecir, Ne Ay'ım var nede Güneşim. Hüseyin Ütün

Avcılar, avladıkları hayvanda acıyı gözetmezler. Avlayan için bir hayvanın ruhu yoktur. Eğer olduğuna inansaydı; okunu indirir, kılıcını kınına sokardı. Fakat avlarken zevk duyduğu şeylerin bir ruhu olduğuna inanmak istemez avcı. O halde, bir şefkat gelirdi çünkü yüreğine. Ah insanoğlu; gözardı etmekte üstüne yoktur onun. Bir Ceylanın yaşam dairesi ormanlardır, derelerin kenarlarıdır. Ama onun yaşam mihmarı bir avcı için tuzakların diyarıdır. Kayıp Cennet - Hüseyin Ütün

Dramlar güzel manzaralardan daha çekicidir. Güzel bir çiçek ile ölmüş bir köpek yanyana durduğunda, ölümün o kesif bakışı kişiyi öylesine kendine çeker ki, o an dünya hep ölüm olur. Ruh, sahibini güzelin sarhoşluğundan manasının kıyımına bakmaya zorlar. Ölüme boyanan gözler ise bir süre renkleri içemez, gökyüzü hala mavidir ama gözler karanlık...