Kişisel Edebiyat Blogu

"Delilikten Sonra" ilginç bir konuya sahip. Bir şizofren hastasının iyileşmesi üzerine kurulu bir hikaye. Peki nasıl bir şifa bu? Hangi boyutta ve hangi biçimde. Gerçekliği bir kez kaybettiğinizde, tekrar onu tanımanızı sağlayacak kıstaslar nelerdir? Akıl kendi gerçekliğini kurarak kişiyi kendi içine çekip, kendi benliğinde yaşatabilir mi? Veya gerçek dene şey, ne kadar kusursuz ve kuşatıcıdır? Ücretsiz e-kitap formatında yayınladığım romanımı yeni adresimde bulabilirsiniz. http://www.huseyinutun.com/delilikten-sonra

Blogu taşımaya devam. Artık her şey daha iyi kategorileniyor ve çok daha rahat okunuyor. Hemde site gerçekten çok havalı. İstediğim her sayfada kolayca, gönlüme zihnime göre kurulum yapıyorum. Aşağıdaki linkte ise en önemli sayfa var. Benim romanlarım ve öykülerimin yer alacağı en sevdiğim, en çok özen gösterdiğim sayfa. Adı üstünde zaten; sade ve kullanışlı. Yıkımın tek kelime ile toparlanması gibi! Edebiyat ... Hemen makalelerimi attım fakat halen zayıf. Aklımda yüz binlerce kelime ve cümle var. Doldurmak zor olmayacak. Çünkü hem seviyorum hem nefret ediyorum. Bu iki zıtlık; bu ateş ve su; bedenimi sonsuzlukta ziyan edeceğim acımı yaratan zıt kutuplar. Fakat artık zevk almaya başladım. Beni merak etmeyin. http://www.huseyinutun.com/edebiyat/

Artık blog olayını genişletmenin zamanı gelmişti. Bu yüzden kendi ismimle bir url alarak çalışmalara başladım. Öyle böyle bir blog olmayacak! İçerisinde hem eserlerim, hem arkası yarın romanlarım hemde kişisel yaşantımdan kesitler olacak. Okuyucusu bol bir edebiyat ve yaşam blogu olmasını diliyorum ve beta aşamasında olmasına rağmen linkini sizinle paylaşıyorum. http://www.huseyinutun.com

  Şüphe İyidir Yanaşan Amirale dürbününü uzatan Binbaşı “On derece kuzeybatı efendim!” dedi.   Baştonyek güçlü çenesini kasarak iç çekti ve “Nedir bu Binbaşı?” diye sordu. “Bir gemi efendim!” “Şüphesiz.” diyerek tek gözünü Dani’ye dikti. “Özür dilerim efendim, Kraven’ı bilirsiniz?” ‘Kraven… Çıplak ayak Kraven’mı?” “O ayyaş katil mi? Hayır efendim Adalar Katliamını yapan Kraven.” “Bin kişiyi çıplak elleri ile öldüren Kraven mı?” “İşte o. Galen’den savaşa katıldığını duymuştum.” “Beni niye uyandırdığını söyle yüzbaşı.” “O düşündüğümüz Kraven. Gemisinin adına bakın.” Baştonyek iç geçirip alaycı bir ifadeyle dürbününü yeniden kaldırdı. “Kraven Ohayo ve Tayfası… Deniz tanrıları aşkına, tebeşirle yazmışlar.” “Kendime sorduğum şu…” diyerek lafa kaldığı yerden devam edecekti Dani fakat Baştonyek yarıda kesti. “Şunu soruyorsun; O harabe gemi ile bu ıslak cehennemde nasıl canlı kalabilmişler?” “Hayır efendim sorum şuydu; O harabe gemi ile neden en büyük

Rüyalarda karşılaşmak umuduyla uyuyorum. Uyuyorum, birbirimizi düşlerde de olsa buluruz diye Uyanıyorum rüyada seni inşa etmek için Güzel, sakin, sessiz bir kasabada Beni sevdiğin bir döşek hazırlıyorum, Kıpkırmızı güller, çay ve mercimek çorbası iki ruh var birde, benliklerini bırakıp sevmeye iştiyak duyan, Birbirlerine rapt olmuş, sarılan iki sarmaşık gibi Hiç ayrılmamak üzere birbirine dolanan. Hüseyin Ütün

Yaşamam bile sorunsa sana; bu nasıl ihtiyaç, nasıl sevgi sendeki Mutsuz olmayalım o halde, Evet kansız ve gürültüsüz bitirelim bu işi. Çiçeklerimi kopardığın her zaman Bunun benim aşk anlayışım olmadığını biliyordun Düşünüyorum ki; daha büyük bir şeyler olduğunu biliyorsun Rüzgarlar ve yağmurlar altında sevişmekten, daha yoğun bir şey. Ama son çıkardığın fırtına beni bir hayli üzdü bilmelisin, Küsmek ne kelime, bütün gün lanet edip duruyorum. Sonsuz ikilikte; beni iterek kendine çekmek aman ne marifet Pes ediyorum, sen kazandın. Yaraladın bu sefer gerçekten. Aman ne marifet kör adamı kendine aşık etmek! Ama böyle seviyorsun demek. Sevgilim; son fırtınandan sonra, kalbim paramparça oldu; bilmelisin. Beni iyi bitirdin. Hüseyin Ütün

Madde alemde gezinip duran ruhlarız. Kendimizden önce nesillerce heba olan et ve çeliği hesaba katmadan, an'ın bize getirdiği ile oyalanır dururuz. Şiddetli gelişim öylesine vahim bir olgu ki onun gerçekten olmadığını söylemek ermiş işi. Yani olaylar gerçekleşir ve önümüze gelir; benliğimiz bu gerçekliği kavramak için öylesine isteklidir ki... Sanki tedbir edecek başka varlık yoktur alemi bizden başka. Olaya yakınlaşmalı, çözmeli ve ona muhakkak tesir etmeliyiz. Yerinde duran şeylerin ismini biliriz. Kayalar, ağaçlar veya... Bizler yerinde durmakla ancak cezanın en büyüğünü yeriz. Yerimizde saymak yasak bize. Ya şövalyeler gibi savaşacağız veya öğrenecek,  öğreteceğiz. İnsan bilinci ve bedeni, yerinde saymayı ceza kabul eder. Canınız sıkılır ve ayaklarınız durmaktan yorulur. Sonra kalkmak istersiniz. Bela ile dolu olsa bile, bu alemin canına, umudunuzu, hediyelerinizi bulmak için dalarsınız. En çirkin bile umutludur, aynı güneşi paylaştığı diğer şanslıların rızkından kazanmak

Temizleyip paklayıp beni Adının hoş türküsünü öğrettin en tatlı melodilerle fısıldayayım diye. Güzel masallar anlattın kahramani sen olduğun Öyle bildim ki seni Beni tanıyanlar başka birini bilmem sandı Sonra birgün hazır edip beni makamında Yanaştın olmadığın biri gibi yanıma Kabzalı kuşak sarıp çepeçevre belime Tebessüm eden dudaklarımı mühürledin Sonra en keskin kılıçları verip de elime Birde savaş dedin benimle. Elim kolum bağlı onun emrine... Ama öyle sınırsız bir adamımdır ki ben Kafirleri tövbe ehli sanırsınız kötülüğümde Ve bu kılıçlar anca beni keser bilirim Çünkü cevheri bendendir onların Dilim kadar keskindirler bilirim Ama ben emir ehliyim Sallamaktan çekinmem asla Kalbine isteyenin kalbine Kalbime istersen kalbime saplarim. Hüseyin Ütün

Kendime ait blogspot edebiyat blogum neredeyse 10. senesini dolduruyor. Garibim site kendi başına bayağı google'da  yol almış ve bu yüzden makalelerimi ve şiirlerimi günde neredeyse 100'e yakın insan okumaya başlamış. Bu sebeple bana bir şevk geldi ve kendimi geliştirmeye karar verdim. Elbette kendi yeteneklerim ile bir wordpress sitesi oluşturdum. Edebiyat blogları ve şiir blogları arasında yerini alması için Özgün Edebiyat başlığı altında yayınladığım siteme  http://www.huseyinutun.com/ adresinden erişebilirsiniz.