Kişisel Edebiyat Blogu

Bir süredir ortalıklarda yokum bildiğin gibi. Bu kısa ama gerekli ayrılık günleri bana ne katıyor bilmiyorum. İçimdeki yangının ise söndüğünü söyleyemem. Oysa mesafelerin bu elem verici ateşi söndüreceğini düşünmüştüm; ne budalaca! Evet, yakınlığımızdan ve doğalarımızın aykırılığından kaynaklandığını düşündüğüm acı verici keder uzaklaşmakla çare bulmadı. Bir başka şehrin yağmurları ve rüzgarları da beni teskin edemiyor hayatım. Bu şey durmuyor bir türlü. Sebepsiz acılar çekerek yok ettiğim gençliğimi, şimdi de sana hibe ettiğim gerçeği beni pek fazla yormuyor. Nefes alırken zorlanmak, yaşımdan önce saçlarımın beyazlaması, erkenden seğiren gözler, otobüs duraklarında bile içimi basan hüzün.... Senin hatıralarının dokunduğu mekanlar, duygulardan kaçmakta bir işe yaramıyor. Nede olsa bu ortak gökyüzündeki güneşe ve aya da beraber baktık. Onlardan kaçmak ne mümkün! Beraberken tenimizi okşayıp geçen rüzgarlar; bu kederli dünyayı dönüp dolaşıp her yeni günde tekrar yüzüme vuruyor; hiss

"Delilikten Sonra" ilginç bir konuya sahip. Bir şizofren hastasının iyileşmesi üzerine kurulu bir hikaye. Peki nasıl bir şifa bu? Hangi boyutta ve hangi biçimde. Gerçekliği bir kez kaybettiğinizde, tekrar onu tanımanızı sağlayacak kıstaslar nelerdir? Akıl kendi gerçekliğini kurarak kişiyi kendi içine çekip, kendi benliğinde yaşatabilir mi? Veya gerçek dene şey, ne kadar kusursuz ve kuşatıcıdır? Ücretsiz e-kitap formatında yayınladığım romanımı yeni adresimde bulabilirsiniz. http://www.huseyinutun.com/delilikten-sonra

Blogu taşımaya devam. Artık her şey daha iyi kategorileniyor ve çok daha rahat okunuyor. Hemde site gerçekten çok havalı. İstediğim her sayfada kolayca, gönlüme zihnime göre kurulum yapıyorum. Aşağıdaki linkte ise en önemli sayfa var. Benim romanlarım ve öykülerimin yer alacağı en sevdiğim, en çok özen gösterdiğim sayfa. Adı üstünde zaten; sade ve kullanışlı. Yıkımın tek kelime ile toparlanması gibi! Edebiyat ... Hemen makalelerimi attım fakat halen zayıf. Aklımda yüz binlerce kelime ve cümle var. Doldurmak zor olmayacak. Çünkü hem seviyorum hem nefret ediyorum. Bu iki zıtlık; bu ateş ve su; bedenimi sonsuzlukta ziyan edeceğim acımı yaratan zıt kutuplar. Fakat artık zevk almaya başladım. Beni merak etmeyin. http://www.huseyinutun.com/edebiyat/

Artık blog olayını genişletmenin zamanı gelmişti. Bu yüzden kendi ismimle bir url alarak çalışmalara başladım. Öyle böyle bir blog olmayacak! İçerisinde hem eserlerim, hem arkası yarın romanlarım hemde kişisel yaşantımdan kesitler olacak. Okuyucusu bol bir edebiyat ve yaşam blogu olmasını diliyorum ve beta aşamasında olmasına rağmen linkini sizinle paylaşıyorum. http://www.huseyinutun.com

  Şüphe İyidir Yanaşan Amirale dürbününü uzatan Binbaşı “On derece kuzeybatı efendim!” dedi.   Baştonyek güçlü çenesini kasarak iç çekti ve “Nedir bu Binbaşı?” diye sordu. “Bir gemi efendim!” “Şüphesiz.” diyerek tek gözünü Dani’ye dikti. “Özür dilerim efendim, Kraven’ı bilirsiniz?” ‘Kraven… Çıplak ayak Kraven’mı?” “O ayyaş katil mi? Hayır efendim Adalar Katliamını yapan Kraven.” “Bin kişiyi çıplak elleri ile öldüren Kraven mı?” “İşte o. Galen’den savaşa katıldığını duymuştum.” “Beni niye uyandırdığını söyle yüzbaşı.” “O düşündüğümüz Kraven. Gemisinin adına bakın.” Baştonyek iç geçirip alaycı bir ifadeyle dürbününü yeniden kaldırdı. “Kraven Ohayo ve Tayfası… Deniz tanrıları aşkına, tebeşirle yazmışlar.” “Kendime sorduğum şu…” diyerek lafa kaldığı yerden devam edecekti Dani fakat Baştonyek yarıda kesti. “Şunu soruyorsun; O harabe gemi ile bu ıslak cehennemde nasıl canlı kalabilmişler?” “Hayır efendim sorum şuydu; O harabe gemi ile neden en büyük

Rüyalarda karşılaşmak umuduyla uyuyorum. Uyuyorum, birbirimizi düşlerde de olsa buluruz diye Uyanıyorum rüyada seni inşa etmek için Güzel, sakin, sessiz bir kasabada Beni sevdiğin bir döşek hazırlıyorum, Kıpkırmızı güller, çay ve mercimek çorbası iki ruh var birde, benliklerini bırakıp sevmeye iştiyak duyan, Birbirlerine rapt olmuş, sarılan iki sarmaşık gibi Hiç ayrılmamak üzere birbirine dolanan. Hüseyin Ütün