Aç Gözlerini ki, Gün Doğsun

-
Uyan ey gözleri mahmur olanım. 
Uyan ki güneş uyansın. 
Senin ruhunun diriliği ile 
bana diri geliyor günler. 
Sen uykudayken sanki karanlık
ve hep ölüm keder. 
Sen yoksan canım eğer,
nasıl söyle yaşamaya değer,
Açıl gözleri sevgilimin,
Açıl ki bitsin ölüm; başlasın yaşam.

Hüseyin Ütün-Yarım Yüzlü Adam

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Beraber Olabilirdik (Şiir)

-
Resim
Yakın olabilirdik. Birbirini gece ve gündüzde kovalayan Cömertçe ışıklarını paylaşan Aynı gökyüzünün sakini güneş ve ay gibi. Ve yanyana olabilirdik Muhtevası yüzünden, aynı deryada bir olamayan Fakat okyanusların kenarlarında buluşup Sevişen tatlı ve tuzlu sular gibi Beraber olabilirdik… Hüseyin Ütün http://www.huseyinutun.com/siir/beraber-olabilirdik/
Devamı

Dante: Kayıp Cennet - 2 (Fantastik Roman)

-
Resim
  Şüphe İyidir Yanaşan Amirale dürbününü uzatan Binbaşı “On derece kuzeybatı efendim!” dedi.   Baştonyek güçlü çenesini kasarak iç çekti ve “Nedir bu Binbaşı?” diye sordu. “Bir gemi efendim!” “Şüphesiz.” diyerek tek gözünü Dani’ye dikti. “Özür dilerim efendim, Kraven’ı bilirsiniz?” ‘Kraven… Çıplak ayak Kraven’mı?” “O ayyaş katil mi? Hayır efendim Adalar Katliamını yapan Kraven.” “Bin kişiyi çıplak elleri ile öldüren Kraven mı?” “İşte o. Galen’den savaşa katıldığını duymuştum.” “Beni niye uyandırdığını söyle yüzbaşı.” “O düşündüğümüz Kraven. Gemisinin adına bakın.” Baştonyek iç geçirip alaycı bir ifadeyle dürbününü yeniden kaldırdı. “Kraven Ohayo ve Tayfası… Deniz tanrıları aşkına, tebeşirle yazmışlar.” “Kendime sorduğum şu…” diyerek lafa kaldığı yerden devam edecekti Dani fakat Baştonyek yarıda kesti. “Şunu soruyorsun; O harabe gemi ile bu ıslak cehennemde nasıl canlı kalabilmişler?” “Hayır efendim sorum şuydu; O harabe gemi ile neden en büyük
Devamı

Dante: Kayıp Cennet - Sayfa

-
Resim
1.KISIM-1. BÖLÜM    Sisler ve Alevler Genç bahriyeli korkusudan titriyordu. Muhtemelen az sonra Nervin Baştonyek gibi bir canavarın uykusunu bölecek kişi olmanın heyecanıydı bu. Koşar adımlar ile alt güvertede yürürken şöyle söyleniyordu; ‘Efendim ben… Büyük amiral, bağışlayın efendim! Kraven denen şu adam…’ Güç sahibi insanların vereceği tepkiler her an kolayca kestirilebilir değildir. Hele ki Baştonyek gibi bir çılgının… Bahriyelinin bacakları titriyordu, kuzey denizinin buz gibi soğuğundan ve heyecandan. Bahriyeli kaptan kamarasının kapısını tıklatmış ve durumun aciliyetinden dolayı Amiralden ses gelmeden içeri dalmıştı. Kendini uyuyan bir ayının inine dalıp bir çubuk ile bedenini dürtüklüyormuş gibi hissediyordu. İnsanlar çoğu zaman hayvan refleksleri verirler; canavarı uyandırdığında onu beslerse kendine bir zarar gelmeyeceğini düşünüyordu. O, avcıya avından haber verecekti. “Amiral Baştonyek efendimiz! Şey efendim, kalkmalısınız! Yani yanımıza gelmelisiniz, yani efen
Devamı