İnsan İçinde İnsan!

İnsan içinde insan var! Söz içinde söz ve bakıştan gayrı bakış var. İnsan bir suretler topluluğu. Değil mi; bir karar vermede sizden bile dışarıda düşünen siz var. Sizlerin bütününde bir suret ve o suretin içinde her daim haznesinden dolup taşan zift ile dolu bir kap ve o kabı gizlemek için olağan gücü ile tüm köşelerinden bastıran ruh ve ruhun tezahüründe nokta nokta zorlandığında kusan bir ağız.
Kusmuk bir maddedir. Ve maddeler kötü kokma ve iğrençleşme hakkına sahiptir. Fakat ruh ile ustaca bir bütün edilmiş kişinin iğrençleşme veyahut aşağılık bir insan olma hakkı yoktur. Velev ki vardır. Bu varlık, olmaklığın en kolayındadır. Bir ete dokunan kılıç veya sıcak bir kurşun onu nasıl ruhundan ayrıştırıp bir ceset haline kısa sürede getirebilirse, kötü sözde bu kılıçtan farksızdır. Ve olmaklığın en kolayı tıpkı haklılığını kılıçla susturanın hali gibi varlıkta en kolay yerdedir.
Tutup kaldırmak bir sanattır ve düşünüp söylemek ve öfkeyi bertaraf edip şamara gülsuyu dökmek... Ben olmaklığın en zoru olan o süslü bedenin ardında saklı nefsimin kölesi olmayacağım de ey adam. Ben kolay savaşta dil kılıcımı çekip ruhlara saplamayacağım de. Ve ben kılıç çekecek ellerimden bile yoksunum de. Sen kazanmak zorunda değilsin insanoğlu ve senin kazanma arzun bana ateşten kırbacını hırsla vurup sana karşı savaşmaya zorluyor. ve bu savaş erlerin değil, korkakların savaşı bunu bilesin.

Hüseyin ÜTÜN