Mazlumlar zalim olana kadar mazlumdurlar.

-
İnsanın yaşam potansiyeli beşeriyet ölçüsünde toplum veya zihninin kendinde bulunan potansiyeli beşeriyet ölçütlerinden düşük görüp cebretmesi ile mazlumlaşır. Oysa beşeriyet aynı bilgi üzerinden işlediği için herbir kişide aynı sonuçları verir. Yani imkan dahilinde yeryüzüne yerleşip rızkı ile nimetlenen her kişi rızkı ölçüsünde aleme kendi hakikatini sunar. Mazlum kişi yerleştirildiği hakikat içinde toplumun onu cebretmesi ile içe dönerek alem hakikatlerini kendinde daha henüz tecelli etmemiş bilgiden okur. Bu sayede duru görününen hakikat kişinin kalbine merhamet ve şefkat indirir. Oysa bu durumda ki kişi sadece onu cebreden alem hakikatlerinin onu bastırmasıyla o makamda durmaktadır. Yani Onda ki merhamet kalıcı ve daim değil değişken bir bilgidir. Çünkü acı ve keder kişinin kalbinde, kişinin kemal ölçütü ne olursa olsun her daim çalışan birinci duru bir görüye sahiptir. Bu duru görü elde edilmekle kişi hakikat ölçütlerini kendinde Kemal olmasa dahi etüt edebilecek görüye ulaşır. Ama birinci duru görü sadece alemin kaim edilmesinde kullanılan etki ve tepki, yani hakikati meydana çıkmayı bekleyen olay döngüsünü oluşturmak maksadı ile var olan bilgidir ve gerçek hakikat değil onun kokusu ve mazlumdada geçici masumluğu oluşturan şeydir. 
Bu yüzden kişiyi kuşatan herbir varlığın bilgisi, kişinin hakikatinde ki bilgiyi harekete geçirir. Kalp cebredildiği ölçüde ona tecelli eden şeyin şeklini alarak parça olarak boşluğa koyulur. Oysa ki mazlum kendisini zalimden kaçıran bilgiye sahip olsa hakikatinden dolayı o bilgiye zalimin niteliğinde sirayet edecektir.
Mazlumun zalim ile olan savaşı ise sürekli olarak mazlumluğun yücetilmesi bilgisi ile muamele görür. Beşeriyet yücelttiği her bir hakikati kendi biçimine döndürmekte sonucu Hak olarak kabul eder. Yani Mazlumun şartlarının yücelmesi. İşte bu yolda mazlumluk hakikatinden çıkarak zalimlik şekline bürünmektedir. Çünkü alemin her bir hakikati zihni cebretmekte aynı sonucu verir. Yani kişi mazlumluğu geçirmekle zalimliğe aday olmaktadır. 

Hüseyin ütün

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Beraber Olabilirdik (Şiir)

-
Resim
Yakın olabilirdik. Birbirini gece ve gündüzde kovalayan Cömertçe ışıklarını paylaşan Aynı gökyüzünün sakini güneş ve ay gibi. Ve yanyana olabilirdik Muhtevası yüzünden, aynı deryada bir olamayan Fakat okyanusların kenarlarında buluşup Sevişen tatlı ve tuzlu sular gibi Beraber olabilirdik… Hüseyin Ütün http://www.huseyinutun.com/siir/beraber-olabilirdik/
Devamı

Ulu Meyve Ağacı (şiir)

-
Resim
Dallarında meyva olan ağaçların altında Gövdesinde gölgelendiğim ulu çınarların dibinde bittim. Bir ağaç özledim senin gibi Hem gölge veren hemde meyve. Şimdi o ulu ağaçtan koparılmıştım Meyvesiydim oysa onun ben Ve suyuydum onun can veren Hatrıma geldi onun dibinde söylediğim şarkılar Sanki ateş yakmaz gibi, sanki derinler boğmaz gibi Sandırır dı beni o nameler Topraklarımdan çıkarılmıştım ben Dediler o topraklar senin değil Ağaçlar dedim ben Dediler kökleri toprağımıza bağlı O halde ağacım dedim. Onu sökmek toprağımızdan pahalı Aç kalmak istemem ondan mahrumken Boğazımdan geçmez meyve eğer onun dalından değilse Hem Güneş beni dağların gölgesinde bile yakar artık Gölge onun ki değilse Ve git dedi sahibi; Ormanlar dolu oğlum unutma; onun gibi ağaçlarla Şimdi ormanda bir katilim O sanmak için kafamda onun şekilleri Dallar göğe bakmalı ve meyveler aşağıya Olmasın ne bir eksik ne fazla Dalları kırıp, gövdeleri kesip
Devamı

Ruhların Okyanusu

-
Resim
Madde alemde gezinip duran ruhlarız. Kendimizden önce nesillerce heba olan et ve çeliği hesaba katmadan, an'ın bize getirdiği ile oyalanır dururuz. Şiddetli gelişim öylesine vahim bir olgu ki onun gerçekten olmadığını söylemek ermiş işi. Yani olaylar gerçekleşir ve önümüze gelir; benliğimiz bu gerçekliği kavramak için öylesine isteklidir ki... Sanki tedbir edecek başka varlık yoktur alemi bizden başka. Olaya yakınlaşmalı, çözmeli ve ona muhakkak tesir etmeliyiz. Yerinde duran şeylerin ismini biliriz. Kayalar, ağaçlar veya... Bizler yerinde durmakla ancak cezanın en büyüğünü yeriz. Yerimizde saymak yasak bize. Ya şövalyeler gibi savaşacağız veya öğrenecek,  öğreteceğiz. İnsan bilinci ve bedeni, yerinde saymayı ceza kabul eder. Canınız sıkılır ve ayaklarınız durmaktan yorulur. Sonra kalkmak istersiniz. Bela ile dolu olsa bile, bu alemin canına, umudunuzu, hediyelerinizi bulmak için dalarsınız. En çirkin bile umutludur, aynı güneşi paylaştığı diğer şanslıların rızkından kazanmak
Devamı