Kırık Çiçekler

-
Okyanuslar kadar derin sevgiler için icad edilmiş kalpleri
Menfaatlere aşık sevgililerle yıprattık
Sonsuzluğa kanat çırpsın diye yaratılmış
o mukaddes ruhlarımızın destanlarını
Sonu belli kötü masallarla yazdık

Baştan sona kırılmış bir insan olmak
Sen baştan sona yitirdiğin o destanın kahramanı;
adın kırık çiçekler isimli
kötü masallarda geçiyor.

Hüseyin Ütün 06,10,2016

Yorumlar

  1. Adsız2 Ekim 2017 11:14

    Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Beraber Olabilirdik (Şiir)

-
Resim
Yakın olabilirdik. Birbirini gece ve gündüzde kovalayan Cömertçe ışıklarını paylaşan Aynı gökyüzünün sakini güneş ve ay gibi. Ve yanyana olabilirdik Muhtevası yüzünden, aynı deryada bir olamayan Fakat okyanusların kenarlarında buluşup Sevişen tatlı ve tuzlu sular gibi Beraber olabilirdik… Hüseyin Ütün http://www.huseyinutun.com/siir/beraber-olabilirdik/
Devamı

Ulu Meyve Ağacı (şiir)

-
Resim
Dallarında meyva olan ağaçların altında Gövdesinde gölgelendiğim ulu çınarların dibinde bittim. Bir ağaç özledim senin gibi Hem gölge veren hemde meyve. Şimdi o ulu ağaçtan koparılmıştım Meyvesiydim oysa onun ben Ve suyuydum onun can veren Hatrıma geldi onun dibinde söylediğim şarkılar Sanki ateş yakmaz gibi, sanki derinler boğmaz gibi Sandırır dı beni o nameler Topraklarımdan çıkarılmıştım ben Dediler o topraklar senin değil Ağaçlar dedim ben Dediler kökleri toprağımıza bağlı O halde ağacım dedim. Onu sökmek toprağımızdan pahalı Aç kalmak istemem ondan mahrumken Boğazımdan geçmez meyve eğer onun dalından değilse Hem Güneş beni dağların gölgesinde bile yakar artık Gölge onun ki değilse Ve git dedi sahibi; Ormanlar dolu oğlum unutma; onun gibi ağaçlarla Şimdi ormanda bir katilim O sanmak için kafamda onun şekilleri Dallar göğe bakmalı ve meyveler aşağıya Olmasın ne bir eksik ne fazla Dalları kırıp, gövdeleri kesip
Devamı

Ruhların Okyanusu

-
Resim
Madde alemde gezinip duran ruhlarız. Kendimizden önce nesillerce heba olan et ve çeliği hesaba katmadan, an'ın bize getirdiği ile oyalanır dururuz. Şiddetli gelişim öylesine vahim bir olgu ki onun gerçekten olmadığını söylemek ermiş işi. Yani olaylar gerçekleşir ve önümüze gelir; benliğimiz bu gerçekliği kavramak için öylesine isteklidir ki... Sanki tedbir edecek başka varlık yoktur alemi bizden başka. Olaya yakınlaşmalı, çözmeli ve ona muhakkak tesir etmeliyiz. Yerinde duran şeylerin ismini biliriz. Kayalar, ağaçlar veya... Bizler yerinde durmakla ancak cezanın en büyüğünü yeriz. Yerimizde saymak yasak bize. Ya şövalyeler gibi savaşacağız veya öğrenecek,  öğreteceğiz. İnsan bilinci ve bedeni, yerinde saymayı ceza kabul eder. Canınız sıkılır ve ayaklarınız durmaktan yorulur. Sonra kalkmak istersiniz. Bela ile dolu olsa bile, bu alemin canına, umudunuzu, hediyelerinizi bulmak için dalarsınız. En çirkin bile umutludur, aynı güneşi paylaştığı diğer şanslıların rızkından kazanmak
Devamı