Kalabalıklar İçinde Yalnız Bir Adam (Daha Yayınlanmamış 'Dante' Romanından)

Amaçları uğruna kendinde varlık adına ne varsa yok etmişti. Bu onun en büyük savaşıydı. Aslında insanlık çetin bir savaş verecek olsa, ona kendi ile olan savaşı yeterdi. Çünkü benliklerin zevk adına sevimli buldukları bir şeyi yok etmesi, kılıçlar ve kalkanlar ile olan savaşlardan daha çetindir. Dünyalar harbi, benliklerin zevk tutkusunun parçalanmasından büyük değildir. zaten dünyaların savaşına, benliklerine Tanrı adını koymuş kalabalıkların birleşik zekasının, menfaatlerin tükeneceği endişesi ile dünyanın herhangi bir yerindeki, herhangi bir zevkin başına üşüşüp, ona Tanrıları adına, yani kendi adına el koymasından başka ne sebep olabilir ki? Bu dünyanın insanları benlikleri adına sahip olmak istedikleri maddeleri ve ruhları yeterli görmüyor ve onlara hükmetmek istiyordu. O yüzden son yüz yıldır savaş durmamıştı. Ve savaş kılıçlara değil yönetilmek istenen maddelere susamış ruhların savaşıydı. Onlar maddenin, eğlencenin, huzurun, doymaklığın bir gün tükeneceğini düşünüyordu. Düşünmeyenleri ise daha dürüst olanlarıydı. Çünkü onlar Tanrıları adına bir şeye sahip olup, onu paylaşmak istemeyenlerdi. Benliklerine tatdırdıkları zevklerin sadece kendilerine mahsus olmasını ve bu işten alınacak zevkin yalnızlık ülkesinin yalnızlık tahtında tek bir kadehten ağızlarına akıtılan bir şarap olmasını diliyorlardı.

Ne çetin bir savaş; ruhu isteklerinden köreltmek. İstemekliği ile donanımsız doğan insan neden isteyerek günaha girdi. Çünkü arzular binyıllardır hep aynı tekerleme ile savaşın ateşini yaktı. “Kendine al ve sakla” Arzu, insanoğluna ayırt etmeyi öğrenmesi için verilmişti. Onun ruh mekanizmasında arzu, varlığın bütünlüğüne tek pencereden bakan kişinin hali ile eşti. Penceresinden ne zaman ateşi gördü, o zaman sustu. Ateş, ne zaman penceresine düştü, o zaman aşağıya inip kılıcını insanlık için çekti. Ve ne zaman ateş söndü, o penceresinden tekrar tek olarak baktı. 

Hüseyin ÜTÜN

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Beraber Olabilirdik (Şiir)

Ulu Meyve Ağacı (şiir)

Ruhların Okyanusu